ลมหนาวพัดเย็น เราเคยเดินเล่น ที่บ้านเขาพลวง
ปีที่แล้วมีเธอเดินควง อบอุ่นในทรวง แม้เย็นกายา
มาบึงสามพัน ชมทุ่งทานตะวัน เมื่อเดือนธันวา
ยามพลบค่ำชมดวงดารา ลมหนาวโชยมา ห่มผ้าให้กัน
จะร่วมทุกข์ร่วมสุข บนเขาภูจุก เราเคยสัญญา
มั่นคงรักไม่เสื่อมศรัทธา เธอเอ่ยวาจา พร้อมสานสัมพันธ์
คุกเข่าวอนวาน ช่วยเป็นพยาน หน้าศาลบนนั้น
ทะเลหมอกปกคลุมใจฉันเราสองร่วมกันกางเตนท์ชื่นเชย
ปีนี้กูจุกแสนเหงา เพราะไร้เงา คนเคยสัญญา
มองรอบเขา 360 องศา ไม่เห็นเธอมาเหมือนดังเช่นเคย
ทะเลหมอกจาง เหมือนรักเลือนลาง ไร้คนชิดเชย
ยิ่งดูตรงที่เราเคย ถ่ายรูปคู่กัน ยิ่งหวั่นหัวใจ
ลมหนาวพัดวี ย้ำเตือนหนาวนี้ คงได้แค่รอ
หากเธอหมดรัก ส่งข่าวทีหนอ จะได้ไม่รอให้ท้อหัวใจ
อยากถอนคำสัญญา ฝากลมบนฟ้า พัดพาล่องไป
ข้ามเทือกเขาเพชรบูรณ์แสนไกล เพื่อไปดึงใจคืนมา จากเธอ
ปีนี้กูจุกแสนเหงา เพราะไร้เงา คนเคยสัญญา
มองรอบเขา 360 องศา ไม่เห็นเธอมาเหมือนดังเช่นเคย
ทะเลหมอกจาง เหมือนรักเลือนลาง ไร้คนชิดเชย
ยิ่งดูตรงที่เราเคย ถ่ายรูปคู่กัน ยิ่งหวั่นหัวใจ
ลมหนาวพัดวี ย้ำเตือนหนาวนี้ คงได้แค่รอ
หากเธอหมดรัก ส่งข่าวทีหนอ จะได้ไม่รอให้ท้อหัวใจ
อยากถอนคำสัญญา ฝากลมบนฟ้า พัดพาล่องไป
ข้ามเทือกเขาเพชรบูรณ์แสนไกล เพื่อไปดึงใจคืนมา จากเธอ